Witaj na stronie, której twórca stawia sobie za cel dostarczenie informacji na temat pustelniczej duchowości i tradycji Karmelu, szczególnie odwołując się do jego pierwotnej inspiracji. Znajdziesz tu treści dotyczące także osoby o. Tomasza od Jezusa OCD i historii oraz aktualnej sytuacji Świętych Eremów w Karmelu Terezjańskim. Poznasz także współczesne próby powrotu do źródeł charyzmatu pierwszych Braci ze Świętej Góry podejmowane w różnych zakątkach świata. Strona ta chce tworzyć także swego rodzaju scriptorium dostarczające możliwie jak najwięcej informacji dotyczących odnowy życia eremickiego we współczesnym Kościele.

środa, 19 października 2011

Św. Paweł od Krzyża, zakochany w pustyni

Młody Paulo Danei wybierał się na wojnę z Turkami, która przybrała postać prawdziwej krucjaty u boku armi weneckiej. Jest pierwszy czwartek Wielkiego Postu - 20 lutego - 1720 roku...
Klęcząc przed Najświętszym Sakramentem nagle zmienia decyję i udaję się w drogę powrotną do domu rodzinnego. Przemierzając wybrzeże Lugurii, nieco ponad Sestri Ponente pewien mały, samotny kościół przykuwa jego uwagę i przyzywa go głosem, który trudno mu jeszcze zidentyfikować...Wyznaje: Widząc ten kościółek, doświadczyłem tak mocnego pragnienia osiedlenia się w tej samotności, ale przeszkodzony koniecznością zajęcia się moimi bliskimi, nigdy nie urzeczywisniłem tego pragnienia i byłem zmuszony zadowolić się samotnością zachowywana w sercu. Jednak jakis czas później - nie przypominam sobie ani miesiąca ani dnia - otrzymałem nowe natchnienie, tym razem o wiele mocniejsze, abym odszedł na samotność, a z pragnieniem tym Bóg wlał w moje serce wielkie pocieszenie wewnętrzne. Paweł ma wtedy 26 lat.


Idąc za otrzymanym natchnieniem Paweł wyrusza na pustynię i najpierw tę duchową, która stanie się jego powołaniem, zanim osiedili się w jakimś samotnym miejscu. Pustynia to dla niego najpierw powołanie do bycia z Bogiem, a dopiero później odunięcie się od świata. Jego górą spotkania stanie sie Monte Argentario. Ale szybko pierwsza inspiracja zostaje - w sposób paradoksalny - dopełniona przez inną: Paweł nie będzie cieszył się sam skarbami samotności. Ma dzielic tę samotność z kilkoma towarzyszami. Ideał wspólnie przeżywanej samotności może pobrzmiewać oksymoronem ale to nie pierwszy i nie ostatni przykład początku wspólnoty pustelniczej. Pustynia Pawła i jego przyjaciół wyda jeszcze jeden zaskakujący owoc: zrodzi pragnienie gloszenia Słowa, które dojrzewało w milczeniu pustyni. Rysuje się przed nami powołanie pustelnika-misjonarza, a może lepiej proroka, by uniknąć pozornej dychotomii.
Kolejne doświadczenie mistyczne stanie się dla młodego Paulo decydującym impulsem i potwierdzeniem dwóch poprzednich natchnień. Otóż wracając pewnego razu do domu po przyjęciu komunii świętej Paweł doznaje wizji wewnętrznej, w której widzi siebie samego odzianego w czerń i ozdobionego na sarcu białym krzyżem, na którym widnieje imę JEZUS. Słyszy słowa: To jest znak, aby wskazać, jak bardzo musi być czyste i bez skazy, serce, ktore ma nosić wyryte na sobie święte imię JEZUS.

1 komentarz: