Biskup - pustelnik - Dom Vital i Pustelnia Fons Eliae

Dom Vital Wilderink, członek Zakonu Karmelitów, urodził się w  Denventer- Holandia, jego  imię ze chrztu to  Jan Gerard. Po trzech latach Niższego Seminarium Duchownego w Holandii, przybył do Brazylii w styczniu 1949 r., mieszkał w San Paulo, gdzie ukończył seminarium. roku 1951 w Mogi das Cruzes, wstąpił do nowicjatu na końcu którego złożył swoją pierwszą profesję. Studiował filozofię w Sao Paulo.
Został wysłany na kurs teologii w Rzymie, w Karmelitańskim Kolegium Międzynarodowym. ńczył kurs teologii, został wyświęcony na kapłana, razem  z ks Carlos Mesters,  swoim przyjacielem i towarzyszem z niższego seminarium, w dniu 7 lipca 1957 roku w Rzymie przez karmelitańskiego biskupa irlandzkiego pochodzenia, a wtedy misjonarza w Afryce. ł w Rzymie, aby kontynuować studia teologiczne na Uniwersytecie świętego Tomasza z Akwinu, gdzie otrzymał doktorat w dziedzinie duchowości. W celu napisania pracy doktorskiej odbywa długotrwałe badania we Francji. 

Studiował w Karmelitańskim Kolegium Międzynarodowym w Rzymie w latach 63 i 64 lat. W styczniu 1967 roku, mimo pragnień przełożonego generalnego, by pozostał w Rzymie jako wykładowca zdecydował się wrócić do Brazylii. 

Po powrocie do Brazylii w 1967 roku osiedlił się w Minas Gerais, gdzie przez pewien czas był profesorem w Instytucie Teologicznym w Belo Horizonte. W tym samym roku pracował jako robotnik w kamieniołomach, w fabryce włókienniczej, w celu lepszego zrozumienia świata pracy na rzecz ubogich. 

W 1968 roku został mianowany dyrektorem wydziału szkoleń krajowych CRB. Wykonywał tą funkcją przez okres dwóch lat, podczas których brał udział jako przedstawiciel ZDM,  w drugiej Konferencji Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Medellin. W 1970 r. na wniosek czterech zgromadzeń zakonnych z diecezji Itabira-MG- zaczął towarzyszyć siostrom w nowym stylu życia pośród ludzi. Podejmuje się nieustannych starań w celu spełnienia wytycznych konferencji i zostaje koordynatorem tej samej diecezji aż do 1974 roku. 

W tym to roku odszedł na rok szabatowy do Kolumbii, uczestnicząc w kursie w Instytucie Duszpasterstwa CELAM do października tego samego. 

Po powrocie do Brazylii, został przeniesiony do Angra dos Reis, na wniosek Dom Valdira, przez którego został mianowany wikariuszem biskupim diecezji, w strefie nadmorskiej w Volta Redonda, która miała, ze względu na jego długość, stać się nową diecezję. 1977 roku brat Vital zaczął celebrować nabożeństwa w parafii Lidice i wspólnocie w Estaçao, w związku z przeniesieniem jego współbrata Paulo. W tym to czasie odbył długie rekolekcje w Alto Rio das Pedras, gdzie został zaproszany przez rodzinę Moreira. 

W tym samym roku przez przypadkowe spotkanie z Don Raimundo, ujawniło się ich wspólne marzenie, aby żyć w sposób bardziej kontemplacyjny. Zaplanowano spotkanie w Angra dos Reis, aby zobaczyć możliwości urzeczywistnienia razem tego marzenia. Efektem tego spotkania było znalezienie niewielkiej działki w lesie. Było to 18 listopada 1977 r. Jednak następnego dnia telefon wzywający brata Vital do stawienia się Anunciaturze Apostolskiej Brazyli rozwiał cały ten projekt. Został mianowany przez papieża Pawła VI biskupem pomocniczym diecezji Volta Redonda, z zadaniem przygotowania nowej diecezji na południowym wybrzeżu. Będąc wyświęconym na biskupa przez biskupa Valdira, 13 sierpnia 1978 r., w kościele w Volta Redonda, jako motto wybrał hasło: Świadczyć o Ewangelii łaski Bożej. 

Lata 78 i 79 to dwa lata pracy z osobami z tego regionu wraz z siostrami z różnych zgromadzeń, zaproszonymi przez niego samego, aby zaznaczyć swoją obecność w duszpasterstwie. W kwietniu 1980 roku nastapiło powołanie nowej diecezji przez papieża Jana Pawła II, z siedzibą w  Itaguaí. Jej pierwszym biskupem został mianowany dom Vital. Ponieważ jego charyzmat jedności i pragnienie, aby Kościół był dla wszystkich ludzi - Kościoła, Boży, nigdy nie zmalały, zwołał Synod Diecezjalny, który trwał pięć lat. 

Życie konsekrowane zawsze obdarzał szczególną troską, zarówno na szczeblu lokalnym jak i krajowym. Wyświęcił pierwszych brazylijskich kapłanów diecezji. Z powodu swojej wrazliwości i opcji na rzecz ubogich, stworzył projekt domu dla dzieci ulicy, budując dom, który dzieci nazwały "Nasza Dom". Diecezja miała róznorodne oblicze, gdzie każdy czuł się przyjęty, co było wyrazem jego pragnienie,  i co sprawiało że mógł  powiedzieć: "W  mojej diecezji  pierwszym pragnienem jest, aby osoby, które przybywają tu by slużyć, przede wszystkim czuły się przyjęte ze względu na to że są,  a nie na  to co mogą zrobić. To przychodzi później. " 

Przez dwa lata brał udział w CNBB, zwłaszcza z odpowiedzialny za sferę katechetyczno-biblijną. Był członkiem komisji katechetycznej CELAM. Brał udział w IV Konferencji Episkopatu Ameryki Łacińskiej w Santo Domingo i dwóch synodach w Rzymie. żyte dwudzieścia lat w wykonywaniu posługi biskupiej nie wygasiły marzeń o bardziej kontemplacyjnym stylu życia. Relacje zawarte z rodziną Moreira, podczas rekolekcji, które miały miejsce w 1977 roku w Alto Rio das Pedras, stworzyły możliwości do realizacji tego marzenia, gdy Ze Moreira z okazji złotego jubileuszu małżeństwa, napisał krótki list do Dom Vital, zapraszając go do odprawienia Mszy z tej okazji informując go jednocześnie, że ma dla niego niespodziankę. ta polegała na donacji małego terenu, gdzie zbudowano mały dom i kaplicę, by Dom Vital mógłby żyć w bardziej kontemplacyjnym stylu. Dzięki jego gestowi narodziło sie to, co dziś się zwie Pustelnią Źródła Eliasza. 1998 roku, dokładnie w dniu 8 lipca, Ojciec Święty Jan Paweł II przyjął rezygnację biskupa Vital Wilderink z duszpasterskiego zarządzania diecezją Itagauí. Wkrótce potem, wówczas biskup a teraz pustelnik, osiedlił się w górach koło Lidice. 

Nioe trzeba było długo czakać, aby osoby zaprzyjaźnione i znajomi zaczęli przybywać do Alto, by odbyć rekolekcje i korzystać z mądrości Dom Vital w kierownictwie duchowym.