Z Karmelu do eremu - profesja pustelnicza s. Anity w Elblągu

 14 grudnia 2017 w katedrze św. Mikołaja w Elblągu odbyła się wieczysta profesja pustelnicza s. Anity Gorzelańczyk, do niedawna karmelitanki bosej we wspólnocie Karmelu elbląskiego. Obecnie siostra prowadzi życie pustelnicze w Mątowach Wielkich, miejscu uświęconym życiem bł. Doroty, pustelnicy i rekluzki.

 

15 lat temu wstąpiła do Karmelu. Teraz siostra Anita złożyła śluby wieczysto-pustelnicze.

Ostatnie kilkanaście miesięcy s. Anita z Karmelu pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Elblągu spędziła w pustelni w Mątowach Wlk.

W czwartek 14 grudnia w katedrze św. Mikołaja złożyła śluby wieczysto-pustelnicze. Tym samym zakończył się jej okres przygotowawczy przed ostateczną decyzją o podjęciu tego stylu życia.

Była karmelitanka pisze ikony. O swojej pasji opowiedziała czytelnikom "Gościa Elbląskiego" w jednym z artykułów.

- Wizerunki świętych w ikonie to światło Oblicza Boga, którego nikt nigdy nie widział. Sztuka zaś to przedstawienie pewnej rzeczywistości wykonanej ręką ludzką według ludzkiego wzorca, mody czy zapotrzebowania danej epoki - opowiadała s. Anita.

Była karmelitanka dodała, że w pisaniu ikon zbędny jest szczególny talent plastyczny, ale bez wrodzonych zdolności, osoba ucząca się tej sztuki będzie miała trudności z opanowaniem warsztatu.

- W samej nauce nie można zapomnieć o najważniejszym: pisanie ikony to powołanie. Jeśli naprawdę Bóg powołuje na tę drogę, to jesteśmy w stanie przejść przez trudności, doskonaląc nieustannie swój warsztat - zaznaczyła s. Anita.

Jako pustelnica s. Anita nadal będzie pisać ikony oraz wyrabiać różańce. Pustelnia, w której zamieszkała, została wybudowana w dawnej plebanii przy kościele pw. św. Piotra i Pawła w Mątowach Wlk.

Zob. również:

Ewangelia pisana kolorem

Słowo biskupa elbląskiego podczas obrzędu profesji pustelniczej [katedra św. Mikołaja w Elblągu, 14 grudnia 2017]

Drodzy Uczestnicy Mszy świętej,
Droga Anito [Anita Gorzelańczyk]

1. Dziś Kościół wspomina św. Jana od Krzyża, zakonnika. Żył w XVI stuleciu. Był Hiszpanem. Gdy św. Teresa Wielka dokonywała reformy Karmelu, dołączył do niej. Przyczynił się do odnowy męskiej gałęzi tego zakonu.

Św. Jan od Krzyża uczył, że cierpienie tzn. droga krzyża otwiera drogę do osiągania mądrości Bożej, ewangelicznej, chrześcijańskiej.

2. Za chwilę dokona się obrzęd profesji pustelniczej – chrześcijanki Anity. Pustelnicy należą do starożytnego stanu życia konsekrowanego uznanego przez Kościół. W wiekach średnich znanymi pustelnicami były: św. Rozalia z Sycylii, bł. Juta z Chełmży oraz bł. Dorota z Mątów na Żuławach Malborskich.

Stan pustelnic odradza się naszych czasach. Jest to indywidualna droga życia konsekrowanego.

3. Życie pustelnicze wiąże się ze zobowiązaniem do zachowania trzech rad ewangelicznych. Wymaga życia naznaczonego praktykami ascetycznymi, a przede wszystkim szukania samotności poprzez zamieszkanie z dala od skupisk ludzkich. Pustelnicy wypracowują własną regułę życia, którą zatwierdza miejscowy biskup [ordo vitae eremiticae – OVE].

4. Życie pustelnicze posiada swoje trudności i niebezpieczeństwa. Dlatego trzeba otoczyć Anitę modlitwą. Nasza wytrwała modlitwa pomoże jej zrealizować odkryte powołanie.

5. Według naszej wiedzy historycznej, składana dziś profesja jest drugą w granicach obecnej diecezji elbląskiej. Przed sześcioma wiekami życie pustelnicze podjęła pobożna wdowa w Kwidzynie, Dorota z Mątów czczona dziś jako błogosławiona.